نگاهی کوتاه به خطبه غدیر-۱

اشاره:
خطبه پیامبر در غدیر خم با این که از نظر منبع و مدرک نزد شیعیان کاملا موثق است و همچنین با این که سرشار از معارف اسلامی است و به گونه ای خلاصه ای است از تمامی معارف اسلامی و علاوه بر مطرح شدن امر ولایت حضرت علی(ع) موارد مهم دیگری نیز در آن گنجانده شده است، متاسفانه هنوز نزد شیعیان غریب است. یعنی هنوز بسیاری از ما حتی یک بار این خطبه را به طور کامل نخوانده ایم و بعضی از ما حتی نمیدانیم که چنین خطبه ای وجود دارد و تنها حدیث غدیر را شنیده ایم و فکر میکنیم که کل غدیر همان حدیث من کنت مولاه... بوده است.
به هر حال وبلاگ روزنه قصد دارد مروری هر چند کوتاه به نکات مهم و مفاهیم و معارف والای خطبه غدیر داشته باشد. با عنوان نگاهی کوتاه به خطبه غدیر، در چندین بخش خدمت شما ارائه میشوند. با ما همراه باشید.

مروری بر نکات بخش های اول و دوم:
بخش اول:  حمد و ثنای الهی
بخش اول بخش توحید خطبه است. پیامبر مانند تمامی خطبه های خودشان سخنرانی را با حمد و ثنای الهی و بیان معارف توحیدی آغاز میکنند و این گونه شروع میکنند که: سپاس خدایی را که در یگانگی اش بلند مرتبه، در تنهاییش نزدیک، و... بیان صفات خدا در این بخش مورد توجه است، از جمله:  خالق بودن، قادر بودن، یگانه قدرت زمین و آسمان ها،تشرف خداوند بر مخلوقات  (یلحظ کل عین والعیون لا تراه)، رحمان و رحیم است (کریم، حلیم،ذوأنات، قد وسع کل شیء رحمته و...). خداوند منزه است از این که بندگان او را ببینند (جل ان تدرکه الابصار ) و نفی جسمانیت خداوند و بیان صفات دیگر خداوند... این بخش از نظر بلاغت و شیوایی سخن نیز بسیار زیباست،و شبیه به یک متن ادبی به گونه ای زیبا خداوند را توصیف مینماید.
بخش دوم: فرمان الهی برای مطلبی مهم
پیامبر(ص) در این بخش بیان میکنند که علت جمع شدن مسلمانان در این جا چه بوده است. میفرمایند که من وظیفه دارم به عنوان پیامبر آنچه به من وحی شده را انجام دهم و اگر انجام ندهم از عذاب خداوند میترسم. و سپس آیه را تلاوت میفرمایند که (یا ایها الرسول بلغ ما....) و شرح ماجرای نزول آیه و سه بار نازل شدن جبرئیل را بیان میفرمایند. میفرمایند که آیه (انما ولیکم الله و الذین آمنو و...) درباره ی حضرت علی(ع)  نازل گشته است. سپس میفرمایند علت این که من از جبرئیل میخواستم که  مرا معاف دارد این بود که از مثرت منافقین و کمی متقین میترسیدم و میفرمایند منافقین همان هایی هستند که قبلا به من لقب اذن (گوش) داده اند و اگر بخواهم آنها را به اسم صدا میزنم و با دست نشان میدهم اما در کار آن ها کرامت میکنم.. سپس دوباره آیه ابلاغ را تلاوت میفرمایند...